کاظم قلم‌چی (زاده ۱۳۳۴ در تهران) بنیانگذار کانون فرهنگی آموزش (قلم‌چی) می‌باشد. وی دانش‌آموخته مهندسی معدن از دانشگاه تهران است.

زندگی

او در سال ۱۳۳۴ در یکی از محلات جنوب تهران متولد شد. او یک برادر دارد و مادر او معلم بوده‌است که نقش زیادی در زندگی وی داشته‌است. او به علت شرایط نامناسب اقتصادی خانواده از کلاس چهارم ابتدایی مجبور به کار کردن بوده‌است. در سال ۱۳۵۲ در رشته مهندسی معدن در دانشگاه تهران پذیرفته می‌شود. در سال ۱۳۷۰ کانون فرهنگی آموزش را تاسیس کرده و در سال ۱۳۷۲ ایده برگزاری آزمون‌های منظم را عملی کرد.

مصاحبه اول

امین حسینی در گزارشی سیر موفقیت قلم چی را شرح داده است و در توضیح آن آورده است : کودکی‏اش مثل یک دون کورلئونه واقعی روی خط فقر و سختی گذشت اما شروع تمام موفقیت‏هایش به تلاش‏های مادر وابسته بود؛ مادری که تا ششم دبستان درس خوانده بود، برای پنجم ابتدایی‏ها تدریس می‏کرد و ماهی ۱۰۰ تومان هم حقوق می‏گرفت و ادامه تحصیل هم می‏داد. ‏روزگار سختی را می‏گذراندند. حقوق کم بود و خرج زیاد.

او مجبور بود برای کمک به مادر و برادرش تابستان‏ها کار کند و برای دبیرستان هم سراغ مدارس شبانه برود. خودش در معدود مصاحبه‌هایی که با مجله‌هایی مثل کار آفرینان و خانواده سبز انجام داده، می‏گوید: «از دوران دبستان تابستان که شروع می‏شد می‏رفتم سر کار. حقوقم کم بود اما بالاخره به یک دردی می‏خورد. سه سال آخر دبیرستان بود که دیگر کار کردن تابستان‏ها به تنهایی کفافمان را نمی‏داد. همین شد که روزها کار می‏کردم و شب‏ها درس می‏خواندم».

قلم‌چی‏ کنکور می‏دهد

با هر مشقت درس تمام می‏شود. یا باید سراغ کار برود و یک حقوق بخور و نمیر در انتهای برج راضی‌اش کند یا با مدرک شاگرد اولی بچه‏های متفرقه عزمش را جزم کند و برود توی دل کنکور: «می‏خواستم قیددانشگاه رفتن را بزنم و بروم دنبال زندگی. چون اصلا فکرش را هم نمی‏کردم در دانشگاه تهران قبول شوم. بدون انتظار برد، پایین‏ترین رشته‏ای که می‏شد در دانشگاه تهران قبول شد، یعنی مهندسی معدن را انتخاب کردم و در کمال ناباوری اول شدم».

اولین تدریس زندگی‏اش در ده سالگی انجام شد. سعید شبقره، استاد معارف و یکی از همراهان دائمی کانون فرهنگی آموزش می‏گوید: «از ابتدا به‌شدت به تدریس علاقه داشت. آن طور که من از تعریف‏هایش شنیده‏ام، دوران دانشجویی با یک دوچرخه سراغ تدریس خصوصی می‏رفته». قلم‌چی سپس با تنی چند از دوستانش کار تدریس خصوصی را در آموزشگاهی با نام البرز پی می‎‏گیرد و رسما تبدیل می‏شود به یک معلم تدریس خصوصی.

کانون فرهنگی آموزش

سال‏های بعد از جنگ است و مردم از نظر اقتصادی چندان وضعیت مناسبی ندارند… سال ۷۲ اتفاق مهم در تاریخ کنکور ایران رقم می‌خورد؛ یک حادثه شیرین کنکوری؛ اولین آزمون به شیوه قلم‌چی در زیرزمین دبستان آزادگان، خیابان بوستان چهارم در منطقه پاسداران تهران برگزار شد و نزدیک به ۶۰ نفر هم داوطلبانه آمدند و در آن شرکت کردند.

شبقره از آن روزها می‏گوید: «قلم‌چی با سرمایه زیر صفر و در واقع همان حقوق معلمی شروع کرد. ساختمان سیدخندان را اجاره کرد و برای گروه بسیار کمی از داوطلبان آزمون برگزار می‏کرد.

به گفته خودش غیر عادی به نظر می‎رسید بچه‏هایی که یک عمر از امتحان فراری بودند آن هم در روز جمعه بیایند و داوطلبانه امتحان بدهند». او متوجه شده بود چیزی حدود ۷۵ درصد بچه‏ها امکان استفاده از کلاس‏های کنکور را ندارند و خودشان درس می‏خوانند؛ بنابراین احساس کرد بهترین حالت ممکن طراحی برنامه‏ منظمی است که کمکشان کند تا به صورت خودآموز پیش بروند و در نوع خواندنشان نظم ایجاد کنند.